Ως τις 16 Ιουνίου θα διαρκέσει η έκθεση στο Νομισματικό Μουσείο της Αθήνας με τίτλο «Τα ελληνικά βασίλεια της Βακτρίας και της Ινδίας» Στην έκθεση παρουσιάζονται οι σημαντικότερες νομισματικές εκδόσεις των ηγεμόνων των βασιλείων της Βακτρίας και της Ινδίας κατά την ελληνιστική εποχή, έναν περίπου αιώνα μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι ελληνικές επιγραφές, τα σύμβολα και οι παραστάσεις που κοσμούν τις όψεις των νομισμάτων αποτελούν αψευδείς μαρτυρίες ενός ελληνικού πολιτισμού που αναπτύχθηκε στα βάθη της Ασίας, τόσο μακριά από τη Μεσόγειο, έχοντας ενσωματώσει στοιχεία από τις τοπικές κοινωνίες.
Την έκθεση εγκαινίασε ο Dr Osmund Bopearachchi και το πιό ενδιαφέρον έκθεμα θεωρείται ένα χρυσό νόμισμα, το οποίο θεωρείται το μοναδικό με προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που κόπηκε ενώ αυτός ήταν εν ζωή. Ο καθηγητής λέει για το νόμισμα:
Είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για αναμνηστικό μετάλλιο που κόπηκε μετά τη Μάχη του Υδάσπη Ποταμού και την ήττα του Ινδού βασιλιά Πώρου. Θα πρέπει να υπήρχαν κι άλλα τέτοια μετάλλια με το ίδιο πορτραίτο, που διανεμήθηκαν μεταξύ των στρατηγών του. Είναι το πρώτο πορτραίτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» εξηγεί δρ. Μποπεράτσι για το νόμισμα που απεικονίζει τον Μακεδόνα βασιλιά να φέρει στην κεφαλή τη δορά ενός ελέφαντα (σύμβολο της Ινδίας), ενώ διακρίνονται η αιγίδα της Γοργόνας και το κέρατο του Διός Άμμωνος.
Στη Μάχη του Υδάσπη το 326 π.Χ., ο Αλέξανδρος είχε να αντιμετωπίσει έναν στρατό από 250.000 ελέφαντες, οι οποίοι έρχονταν κατά μέτωπο. Ο ίδιος δεν είχε ελέφαντες, παρά μόνο ιππικό. Έκανε λοιπόν κάτι πολύ ευφυές: Ένα τμήμα του ιππικού επιτέθηκε στη μέση και άλλα δύο από τα πλάγια. Οι ελέφαντες μέσα στη σύγχυσή τους άρχισαν να κάνουν σαν τρελοί, πετώντας και ποδοπατώντας τους Ινδούς στρατιώτες. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ελέφαντες αν δεν είσαι ιδιοφυΐα και ο Αλέξανδρος ήταν»
Ο Bopearachchi δεν παραλείπει να τονίζει την τεράστια επίδραση που είχε ο ελληνικός πολιτισμός στους λαούς της περιοχής (σημερινό Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν κ.λπ.).
«Ακόμα και όταν η ελληνική ισχύς στην Ινδία ήρθε στο τέλος της (περίπου το 20 μ. Χ.), το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιήθηκε για ακόμα δύο αιώνες. Επιπλέον, από την ελληνική μυθολογία ο βουδισμός δανείστηκε θεούς, όπως ο Ηρακλής και ο Διόνυσος. Οι Έλληνες είχαν τεράστια επίδραση στους λαούς αυτούς, τόση που δεν μπορούμε να φανταστούμε» καταλήγει.